Angkor Wat is geweldig

Beste allemaal,

Bij mijn vorige bericht vertelde ik wat over het vervoer in Laos. Dat het allemaal nog veel fraaier kon bewees afgelopen zaterdag. Ik wilde naar Champasak, een fraai tempelcomplex 50 kilometer ten Zuiden van Pakse. Op de heenweg was te merken dat het de grote marktdag was in Pakse. In de truck met bankjes zouden voor Laotiaanse begrippen 15 a 20 mensen redelijk comfortabel moeten kunnen zitten (overigens op voor mij al veel te kleine bankjes). Men wist er nu 45 in te proppen en vrijwel iedereen had de inkopen ook mee (en dat is heel wat anders dan de zaterdagse boodschappenkar bij Albert Heijn). Een deel van de handel ging op het dak en de rest moest tussen ons in gepropt worden. Na 40 benarde kilometers werd de Mekong bereikt. Die werd overgestoken met een absoluut niet rivierwaardig pontje dat aan alle kanten kraakte. Aan de overkant van de rivier stond al een motor met zijspan klaar om mij de laatste kilometers te vervoeren. Ook een fraai vervoermiddel: aan een motor is met schroeven en plakband een bakje bevestigd waarin je volledig onbeschermd zit. Op de terugweg van het tempelcomplex kregen we een lekke band. Dat was geen probleem: de bestuurder ging staan op de pedalen om zo het gewicht wat beter te verdelen. Na 5 minuten zag hij in dat dat weinig zin had en werd de kar aan de kant gezet. De oplossing was al snel gevonden: de bestuurder regelde ergens een scooter en ik kon achterop mijn reis vervolgen. Aan de andere kant van de Mekong hield ik een motor aan met het verzoek mij naar de hoofdweg te brengen. Over de ritprijs van een dollar waren we het snel eens. Het zoontje van de bestuurder dat achterop zat werd op de benzinetank gehesen en ik kon achterop plaatsnemen. Aan de hoofdweg bleek het gedaan met het openbaar vervoer. Na een uur vruchteloos wachten vroeg ik aan de bestuurder van een Thais vrachtwagentje of ik mee mocht rijden naar Pakse. Dat kon: ik nam, samen met drie Thai, plaats in de open laadbak. We stopten bij iedere markt om inkopen te doen, maar uiteindelijk werd de bestemming bereikt.

Inmiddels zit ik sinds afgelopen zondag in Siem Reap in Cambodja. Daar vlakbij ligt Angkor Wat en dat is werkelijk fabelachtig. Met stip binnengekomen in mijn niet bestaande lijstje 'mooiste dingen ooit gezien ter wereld'. Tussen 800 en 1400 jaar geleden is daar een enorme stad gebouwd met naar schatting 1 miljoen inwoners. Even voor het historische besef van mijn Amsterdamse collega's: toen lag er nog geen dam in de Amstel. Van die stad zijn alleen de tempels bewaard gebleven omdat de rest allemaal van hout was gebouwd. Er zijn ongeveer 10 grote tempelcomplexen (waarvan Angkor Wat de bekendste is) en enkele honderden kleinere tempels. Ik heb een driedaags ticket gekocht en twee dagen per fiets en een dag per tuktuk door dit gebied gecrosst. Je mond valt telkens wijd open van bewondering.

Wat wel opvalt, zeker bij de tempels is dat het hier allemaal een stuk harder is dan in Laos. Je wordt constant aangesproken met de vraag om 'colddrinks, postcards, beer, en guidebooks' te kopen en af en toe kan dat behoorlijk vasthoudend gebeuren.

Cambodjanen zijn ook gek op voetbal. Nog gekker echter op gokken op voetbal. Ik begreep dat de premier de bevolking gewaarschuwd heeft niet te gaan wedden om koeien etc. omdat daar alleen maar problemen van komen. Ik begreep dat er onverantwoorde bedragen worden ingezet op landen waar de heren nog nooit van gehoord hebben. Ik werd ook al snel benaderd door een jongen met een soort totoformulier in de hand die me vroeg wat ik verwachte van Kroatie-Japan. Ik heb hem gemeld geen enkel verstand van voetbal te hebben. Sommigen onder u zullen dat kunnen beamen.

Hartelijke groet

Gert