zand happen in Noord-Cambodja en andere verhalen

Beste allemaal,

Het was weer een memorabel weekje sinds mijn laatste bericht.

Ik verbleef in Siem Reap in Baca Villa. De eigenaar daarvan is Jan die een Cambodjaanse familie ongeveer geadopteerd heeft en hen probeert duidelijk te maken hoe je een guesthouse moet runnen. Dat proces heeft verrassende overeenkomsten met de Echternachse processie: 3 stappen vooruit, 2 stappen achteruit. Maar met een combinatie van idealisme en realisme moet het lukken.

Na drie dagen Angkor heb ik een uitgezette fietstocht gemaakt in de omgeving van Siem Reap. Dan kom je onmiddellijk in een totaal andere wereld. De omstandigheden op het platteland zijn niet om over te juichen. Zo bezocht ik een lagere school waar 50 kinderen in een klein klaslokaal les krijgen met zeer beperkte middelen. Als het regent gaat de les niet door omdat er enorme gaten in het dak zitten en in de oogsttijd komt 80% niet opdagen. Daarna ben ik naar de floating villages geweest. 15000 mensen leven op het water in armoedige omstandigheden aan de rand van een groot meer (Toinle Sap). Ze leven vooral van visvangst. Erg boeiend.

Vrijdag en zaterdag ben ik met Jan, de guesthouseigenaar en een Cambodjaanse chauffeur, Pea, in een stokoude jeep 570 kilometer (naar schatting want de km-teller was kapot) dwars over het platteland van Noord-Cambodja geweest. Van die kilometers gingen er 70 over asfalt en de rest over wisselende kwaliteit wegen. Vaak redelijk goede ' dirt-roads' maar soms ook enorme kuilen of smalle wegen. Jan is bezig een tour in de omgeving te ontwerpen en ik ging mee als paying guest. We bezochten onderweg twee prachtige tempelcomplexen waar in 1 geval niemand was en in het andere geval, aan de Thaise grens misschien 15 mensen, die allemaal vanuit Thailand gekomen waren omdat de weg vanuit Cambodja in de Lonely Planet beschreven werd als 'a modern day pelgrimmage' Dat klopte wel. Aan het eind van dag 1 zakte de jeep dwars door het chassis. Dat zag er niet zo mooi uit maar in de garage van het jaar prik zag men toch kans het weer te fiksen. In het eenvoudige guesthouse waar we verbleven kon ik wel het NOS-journaal van vrijdagavond zien omdat ze BVN op de sateliet hadden. Ook wel een maf gezicht. Door de pech vertrokken we pas om half elf en waren we, zo gaar als boter, 's avonds na elven weer in Seam Riep. Ik was helemaal rood van het stof en ook na twee keer goed mijn haren wassen geven de witte handdoeken van het hotel nog steeds rood af. Uit mijn neus en oren pulk ik ook nog steeds zand en over de kleren die ik aan had zullen we het niet hebben.

Ik had een dag nodig om van deze tocht bij te komen en ben gisteren naar Pnomh Penh vertrokken. Daar heb ik eerst een genoeglijke namiddag doorgebracht in de Foreign Correspondence Club. Nu is deze website het enige dat ik doe als correspondent maar het was een prachtige herensociëteit met een fraai uitzicht op een grote rivier die hier uitmondt in de Mekong.

Vanochten de zwarte kant van Cambodja. Een bezoek aan de S21-gevangenis waar gevangenen vastgehouden en gemarteld werden voordat ze ge-executeerd werden op de Killing Fields een kilometer of 15 verderop. Daar ook geweest. Je ziet overal beenderen liggen en in een monument zie je duizenden schedels. Niet het vrolijkste bezoekje van mijn reis.

Ik blijf nog een paar dagen in Pnomh Penh. Morgen weer een kookcursus, daarna nog een bezoek aan een weeshuis en misschien nog een trip het platteland op. Ik ben het nog lang niet zat. Bovendien hoef ik er ook 's nachts niet meer uit voor het WK-voetbal.

Groetjes

Gert